کتاب شوریدگی در تذبذب
معرفی کتاب شوریدگی در تذبذب
کتاب شوریدگی در تذبذب، اثر سید حمید روحانی؛ زوایایی از سرگذشت گروهی را روایت می‌کند که در ابتدا با نام سازمان آزادی‌بخش ایران پایه‌گذاری شد و با تغییر نام به سازمان مجاهدین خلق ادامه فعالیت داد و در انتها با اقدامات غیر اسلامی و غیر انسانی خود، توسط ملت بزرگ ایران به سازمان منافقین، طرد گردید.
از جمله عناوین این کتاب انگیزه‌های پیدایش سازمان، نگاهی به بنیان‌گذاران سازمان، نقش قیام ۱۵ خرداد در بنیاد سازمان، پیرامون نام و آرم سازمان، ویژگی سازمان، فسادهای اخلاقی درون سازمان، ناتوانی‌ها و کاستی‌ها در سازمان و موضع امام در برابر سازمان است.
گزیده کتاب شوریدگی در تذبذب
ناتوانی‌ها و کاستی‌ها در سازمان
با نگاهی گذرا به کارکرد سازمان و زندگی سیاسی سردمداران و کارگزاران آن، این حقیقت که سازمان نه اسلامی و نه انقلابی بوده است بدرستی روشن می‌شود و چنانکه آورده شد در پی شکست «جبهۀ ملی» و «نهضت آزادی» در سررشته داری مبارزۀ ملت ایران، کارگردانان پشت پرده که پیوسته در سر راه جنبش و خیزش مردم ایران، سرجنبانان قلابی و بدلی می‌تراشیدند (چنانکه این ترفند را در برابر جنبش‌های ضد استعماری توده‌های محروم جهان نیز به کار گرفته و می‌گیرند) نمی‌توانستند در برابر اوج نهضت امام و از صحنه کنار رفتن سیاستمداران کهنه کاری مانند «جبهۀ ملی» و «نهضت آزادی» بی‌تفاوت بنشینند و تماشاگر پیروزی مستضعفان بر جهانخواران و زورمداران حاکم بر ایران باشند؛ از این‌رو باید گروهی تازه نفس را با تندترین و انقلابی‌ترین شعارها و شیوه‌ها به صحنه می‌آوردند تا بتوانند ترکتازی و پیشتازی مبارزه را از دست عالمان و روحانیان وارسته و برگشت ناپذیر به درآورند و از پیروزی اسلام و باورمندان اسلامی پیشگیری کنند. از این‌رو می‌بینیم که بنیان‌گذاران سازمان با آنکه دارای سرشت انقلابی نبودند، در راه دست زدن به کارهای چریکی و پارتیزانی گام بر می‌دارند.
ساواک در یکی از گزارش‌های خود، کاستی‌ها و ناتوانی‌های سازمان را برای کار چریکی این‌گونه برشمرده است:
... 1. سازمان از استحکام بنیادی برای فعالیت یک گروه خرابکار برخوردار نبود.
2. ارتباطات اعضا با عناصر بالاتر گروه و اعضا با یکدیگر یعنی ارتباطات عمودی و افقی در بین اعضا هنوز مرحله تکامل خود را طی نکرده بود، به طور کلی سیستم ارتباطی گروه از یک کیفیت پیشرفته برخوردار نبود.
3. اعضا زندگی مخفی نداشتند و با پرداختن به کارهای عادی، فعالیت‌های پنهانی و تشکیلاتی خود را ادامه می‌دادند.
4. پنهان نگه داشتن هویت و مشخصات اعضا برای دیگران کاملاً رعایت نمی‌گردید.
5. اسناد و مدارک و سلاح‌ها و مهمات گروه به طور اصولی و منطبق با شرایط کار یک گروه خرابکار مخفی و نگهداری نمی‌شد.
